Binnen het Aandachtscentrum willen we werken vanuit de presentiebenadering, zoals ontwikkeld door prof. dr. A.J. (Andries) Baart. Daarbij hanteren we twee pijlers ‘er zijn’ en ‘stimuleren’.

‘Er zijn’ betekent enerzijds dat de vrijwilliger er voor de bezoeker is, en oprechte aandacht toont op basis van gelijkwaardigheid. Het betekent naast de bezoeker staan en steeds weer opnieuw het gesprek met elkaar aangaan. Het gaat erom dat de ander ervaart dat hij de moeite waard is, dat hij als mens gezien wordt. Anderzijds betekent ‘er zijn’ dat de bezoeker er mag zijn. De aandacht is onvoorwaardelijk. Er worden geen eisen gesteld of doelen bepaald. De vrijwilliger is geen hulpverlener, maar loopt samen op met de bezoeker. Er ontwikkelt zich een relatie, waarin je bondgenoot wordt van de ander en elkaar.

De pijler ‘stimuleren’ betekent allereerst aansluiten op de leefwereld van de bezoeker. Ontdekken wat er leeft achter het verhaal van de ander. Vanuit gesprekken en de opgebouwde relatie ontstaat een uitnodiging aan de bezoeker om kwaliteiten in zichzelf te ontdekken die gezien mogen worden. |
Dit alles draait om herstel of behoud van de menselijke waardigheid. Vrijwilligers helpen bezoekers hun hulpbronnen te (her)vinden om waardig te leven. Ontdekken hoe je voor een ander van betekenis kan zijn, door te koken, muziek te maken of gedichten te schrijven, helpt bij het ervaren van eigenwaarde, waardoor het leven zin krijgt of behoudt en je je verder kunt ontwikkelen.